دامنه بهینه تعداد سهام پرتفوی کارا در بازار بورس اوراق بهادار تهران

یکی از مفاهیم اساسی تئوری پرتفوی، موضوع تنوع بخشی است . تنوع بخشی مدیریت موثر ریسک می باشد. در سایه تنوع بخشی، می توان ریسک سرمایه گذاری را به حداقل رساند، بدون اینکه این عمل بر بازده های مورد انتظار پرتفوی (سبد سهام - بدره) اثر بگذارد. برای پی بردن به اهمیت تنوع بخشی، شناخت دو نوع ریسک سیستماتیک و غیر سیستماتیک ضروری است . بطور اجمال باید گفت ، ریسک سیستماتیک همان ریسک بازار است که با شاخص بتا اندازه گیری می شود، که متاثر از نرخ تورم، نرخ رشد اقتصادی و تغییرات در نرخ بهره و شرایط سیاسی در جهان است و حال آنکه ریسک غیر سیستماتیک ، بستگی به عملکرد اقتصادی شرکت دارد. حال می گوییم می توان ریسک غیر سیستماتیک را در سایه تنوع بخشی به حداقل رساند. در این پایان نامه، هدف اساسی، تعیین دامنه بهینه پرتفوی کارآ است . در واقع در پی آنیم. که بدانیم، گذشته از نوع سهام، چه تعداد سهام، در سبد قرار دهیم تا ریسک کل حداقل گردد. این کار با پنج پیش فرض شروع کرده ایم: -1 سرمایه گذار یک خریدار تصادفی از سهام عادی است . -2 سود سهام، سرمایه گذاری مجدد نمی شود. -3 میزان وجه نقد مساوی، برای هر سهم، در پرتفوی سرمایه گذاری مس شود. -4 افق زمانی سرمایه گذار، حداقل یکدوره است . -5 توزیع نوسانات قیمت در بازار بورس اوراق بهادار تهران، نرمال است . مطالعات متعدد نشان داده است که تعداد پانزده تا بیست سهم که بطور تصادفی انتخاب شده باشد، به منظور به حداقل رساندن ریسک غیر سیستماتیک یک مجموعه کافی است . آیا در بازار بورس اوراق بهادار تهران هم همینگونه است ؟ از سوی دیگر برانیم تا نشان دهیم می توان یک حد مشخص از حجم پرتفوی یافت که تا آن حد، یک رابطه معکوس معنی دار بین تعداد سهام پرتفوی و ریسک آن وجود داشته باشد. در پایان با دستیابی به نتایج فریضه های تحقیق، خواهیم توانست جایگاه بازار بورس تهران را در بازارهای مالی دنیا مقایسه و مقابله نماییم.